ماه فرزند زمین است!

به گزارش نیچر، تحلیل این داده‌های گرانشی نشان می‌دهد که پوسته ماه بین 34 تا 43 کیلومتر پهنا دارد، که تقریبا 20 کیلومتر کمتر از آن چیزی است که در دوران ماموریت‌های آپولو تصور می‌شد. همچنین چگالی پوسته ماه کمتر از آن چیزی است که پیش از این تصور می‌شد و می‌تواند ترکیب اولیه‌ای مشابه زمین داشته باشد. این نتیجه‌گیری به خوبی با نظریه‌های جدید در مورد این که ماه در اثر برخورد جسمی بزرگ به زمین در حدود 4.5 میلیارد سال پیش شکل گرفت و به همین دلیل در ماه و زمین می‌توان ترکیبات مشابهی از عناصر را یافت، انطباق دارد.

نقشه‌های گرانشی تاکنون رگه‌هایی از سنگ آذرین (خطوط باریک صاف از ماگمای منجمد شده) را به همراه تمرکز‌های جرمی دایروی آشکار کرده‌اند، که نشانه‌های محوی از محل برخوردهای باستانی است.

نتایج این پروژه به تازگی در گردهمایی اتحادیه زمین شناسی امریکا در سان فرانسیسکو اعلام شده است. این داده‌ها توسط دو ماهواره دوقلو با نام‌های مستعار Ebb و Flow تهیه شده‌اند. این دو ماهواره از اول ژانویه 2012 / 10 دی 1390 به دنبال هم به دور ماه می‌چرخند و سیگنال‌های رادیویی به هم می‌فرستند. از تغییرات در موقعیت نسبی آنها برای محاسبه شتاب و کاهش سرعت جزئی ناشی از نوسانات میدان جاذبه‌ای ماه استفاده می‌شود.

این گروه تحلیل‌های پیچیده‌تر مورد نیاز برای روشن کردن ساختار داخلی پیچیده‌تر ماه (منجمله هسته آن) را منتشر نکرده‌است. این ماموریت هم‌اکنون در آخرین روزهای فاز تمدید شده به سر می‎برد که طی آن ماهواره‌ها در مدار 23 کیلومتری سطح ماه می‌چرخند و درنهایت، روز 17 دسامبر/ 27 آذر ماه امسال در برخورد هدایت‎شده به سطح ماه به پایان خواهد رسید.